Monica Croese (1959) studeerde aan Artez Arnhem. Ze volgde de richting Vrij werk. Op de academie vond ze het vaak te druk, teveel afleiding. Daarom werkte Monica voor het vrije werk veel thuis. Iets wat eigenlijk niet was toegestaan, maar door de docenten (oogluikend) werd toegestaan. Omdat ze wel goed werk afleverde dat een belofte inhield. Na twee jaar hield ze de academie voor gezien en volgde ze haar eigen pad. En dat is ze tot op de dag van vandaag blijven doen.
Haar werk werd en wordt tentoongesteld in Nederland en het buitenland. Er waren tentoonstellingen in Canada, de Verenigde Staten, Duitsland en natuurlijk Nederland zelf. Regelmatig organiseert Monica zelf groepstentoonstellingen onder de naam Weib! <o> S!gnals Voor Weib! is dat met alleen vrouwelijke kunstenaars en de thematiek gaat over vrouwelijkheid.
"De droombeelden in mijn tekeningen, schilderijen, collages en fotografie verkennen sociale thema's op basis van mijn persoonlijke ervaringen. Die ik vervolgens vertaal naar collectieve herinneringen. Geboorte, dood, liefde, bewustzijn, hoop en dromen. Het leven zelf. Een verbinding tussen archetypen en emoties. De menselijke conditie fascineert mij. Ik hoop dat de implicaties van mijn werk voelbaar zullen zijn. Mijn manier van communiceren met andere mensen. Mijn visie op de wereld waarin we leven. Het menselijke zijn fascineert me. Ik begin met een oog, dan ontstaat er chaos, eindigend in een nieuwe wereld. Een nieuwe realiteit met complexe betekenissen, verwijzingen en symboliek. Deze werelden worden bevolkt door de mens, maar ook door geesten, goden en demonen. Door mijn expressieve wijze van tekenen en schilderen krijgt het werk vele lagen en een emotionele betekenis. Ik probeer emoties als angst, onzekerheid en geweld om te buigen naar hoop, liefde, licht. Mijn werk is niet bedoeld als decoratie, het hoeft niet mooi te zijn. Het schuurt en wringt. Het kan een vraag of een uitroepteken zijn. De kern van ons bestaan. Met al zijn duisternis en licht, lelijkheid en hoop. Daar zit voor mij de echte schoonheid."
Onder de naam I dream i dreamed maakt Monica digitale collagekunst, waar ze zichzelf kan verliezen in magische, glinsterende dromen. "Ik maak gebruik van digitale processen, maar soms maak ik ook analoge collages. De oude manier, lijm en schaar. In mijn digitale werk creëer ik vreemde werelden met goddelijke goden, veel bloemen, bossen, wolken, de maan en sterren. De mens in dit werk is sterk verbonden met de natuur in al haar vormen. Ze dromen over magie, sprookjes, oude herinneringen en surrealistische werelden vol schaduwen en verwondering." Toch zit er wel degelijk een verbondenheid tussen de collages en de tekeningen en schilderijen. ​
Monica is een rusteloze ziel vol dromen en hoop. Ze probeert in al haar werk licht te creëren en de ontwerpen zullen vreugde, geluk en vertrouwen brengen in wie we zijn en waar we naartoe gaan. De beelden (of dromen zoals Monica ze noemt) zijn emotioneel en ze hoopt dat de dromen worden herkend door de toeschouwer en troost brengen. "Ik creëer zolang ik me kan herinneren en probeer de wereld een betere plek te maken. Waar we ons nog steeds kunnen verbazen over alle magie van de natuur en de mens. ik verstop de donkere kanten van het leven niet, die laat ik ook zien. Zonder duisternis zou er geen licht zijn. Met mijn kunst wil ik de kijker intrigeren, hem of haar uitnodigen om beter te kijken, om alle lagen en verhalen achter de eerste blik te ontdekken. Mijn tekeningen, schilderijen en collages zijn vol leven en licht, het kan soms luidruchtig zijn, maar ik hoop de kijker uit te dagen om de echte schat achter al het lawaai te vinden. Om de stilte van de geest te vinden, het vertrouwen van het hart en de hoop en magie van het leven zelf."
Opdat we nooit zullen stoppen met dromen..........